Tellus Tales

C’era una dolce bambina povera che viveva da sola con sua madre, e non aveva più nulla da mangiare.Così la bambina andò nella foresta, e proprio lì, incontrò una donna anziana che era al corrente della sua situazione, e le fece trovare una piccola pentola che quando sentiva dirsi “Cucina, piccola pentola, cucina” avrebbe cucinato, ed avrebbe smesso quando avesse detto “smettila, piccola pentola, smettila”.

Fadó fadó bhí cailín beag bocht álainn a bhí ina cónaí lena mháthair amháin, agus níorbh faic ar bith le n-ithe acu a thuilleadh. Mar sin, chuaigh an chailín beag isteach ins an fhoraois, agus bhuail sí le sean-bhean ann a raibh eolas aici faoi brón an chailínín, agus mar sin thug an sean-bhean phota beag di, agus nuair a dúirt sí “Cócaráil dom a photín, cócaráil dom”, cócaráilfeadh an phota leite deas milis, agus nuair a dúirt sí “Stop anois, a photín”, stopáilfeadh an phota beag a chócaráil.

La ragazzina portò la pentola a casa, liberando lei e sua madre dalla fame e dalla miseria, e cominciarono a mangiare del dolce Porridge.

Thóg an chailín beag an phota draíochta abhaile chuigh a máthair, agus bhíodar ansin saor ó bheith bocht agus ocrasach, agus d’ith said leite milis cé comh minic agus is mhaith leo.

Quando la ragazzina andò fuori, sua madre chiese alla pentola di cucinare, così che lei potesse mangiare tranquillamente, ma quando lei volle provare a fermarla, non seppe come fare. Così facendo, il porridge iniziò a moltiplicarsi fino a traboccare, per poi riempire tutta la cucina e l’intera casa…arrivando persino ad invadere il vicinato e poi tutta la via, come se la pentola volesse sfamare tutto il mondo e nessuno riusciva a fermarla.

Am amháin, nuair a raibh an chailín taréis dul amach ag spraoi, dúirt a máthair, “Cócaráil dom a photín, cócaráil dom”. Agus chócaráil sé, agus d’ith sí go dtí go raibh a bolg lán le leite milis, ach nuair a raibh sí ag iarraidh an phota beag a stopáil níorbh na focail draíochta ar eolas aici. Mar sin, chuaigh sé ar aghaidh ag cócaráil agus d’ardaigh an leite thar imeall an phota, agus cócaráil sé fós go dtí go raibh an cistin agus an teach ar fad líonta leis an leite, agus an chéád teach eile, agus an teach eile, agus ansin an sráid ar fad, ar nós go raibh an phota ag iarraidh leite milis a thabhairt chuigh gach aon duine ar domhain, bhí eagla ollmhór ar gach duine sa bhaile beag – níorbh duine ar bith ábailte stop a chuir leis an phota.

Quando rimase un unica casa salva, la bambina fece ritorno e disse “Smettila, piccola pentola, smettila”, e la pentola smise di sfornare cibo…fu così che chiunque voleva rientrare in città dovette mangiare la sua parte per liberare le strade.

Ar deireadh, nuair a raibh fiú ach teach amháin fágtha, tháinig an chailín beag abhaile agus dúirt sí, “Stop anois a photín!”, agus faoi deireadh stop sé a chócaráil, agus aon duine a bhí ag iarradh teacht thar n-ais chuigh an bhaile beag, bhí orthu ithe tríd an leite milis go léir!

(Una fiaba tedesca dei fratelli Grimm) – Tradotto in italiano da William Sinatra.

Síscéal Gearmánach. As ‘Grimm’s Fairy Tales’ leis na Dearthaireacha Grimm. 1812.