Tellus Tales

C’era una dolce bambina povera che viveva da sola con sua madre, e non aveva più nulla da mangiare.Così la bambina andò nella foresta, e proprio lì, incontrò una donna anziana che era al corrente della sua situazione, e le fece trovare una piccola pentola che quando sentiva dirsi “Cucina, piccola pentola, cucina” avrebbe cucinato, ed avrebbe smesso quando avesse detto “smettila, piccola pentola, smettila”.

Жыла некалі добрая маленькая дзяўчынка, жылі яны з маткай бедна, і было ім зусім няма чаго есці. Таму адправілася яна ў лес, дзе сустрэла старую жанчыну. Тая ведала пра няшчасце дзяўчынкі і падарыла ёй маленькі гаршчочак, які пачынаў гатаваць смачную, салодкую кашу, калі сказаць яму: «Гатуй, гаршчочак, гатуй», і спыняўся, калі сказаць: «Гаршчочак, не гатуй».

La ragazzina portò la pentola a casa, liberando lei e sua madre dalla fame e dalla miseria, e cominciarono a mangiare del dolce Porridge.

Дзяўчынка прынесла гаршчочак дадому маме, і больш яны не галадалі, кушая салодкую кашу так часта, як хацелі.

Quando la ragazzina andò fuori, sua madre chiese alla pentola di cucinare, così che lei potesse mangiare tranquillamente, ma quando lei volle provare a fermarla, non seppe come fare. Così facendo, il porridge iniziò a moltiplicarsi fino a traboccare, per poi riempire tutta la cucina e l’intera casa…arrivando persino ad invadere il vicinato e poi tutta la via, come se la pentola volesse sfamare tutto il mondo e nessuno riusciva a fermarla.

Аднойчы, калі дзяўчынкі не было дома, мама сказала: «Гатуй, гаршчочак, гатуй». Ён пачаў варыць кашу, і мама ела, пакуль не наелася досыць, але калі яна пажадала спыніць гаршчочак, то зразумела, што не ведае патрэбных слоў. Так што гаршчочак працягваў варыць кашу, пакуль яна не палілася цераз край, і неўзабаве яна заліла ўсю кухню і ўвесь дом, а потым і суседні дом, і ўсю вуліцу, быццам гаршчочак збіраўся накарміць увесь свет. Гэта была вялікая бяда, і ніхто не ведаў, як яе спыніць.

Quando rimase un unica casa salva, la bambina fece ritorno e disse “Smettila, piccola pentola, smettila”, e la pentola smise di sfornare cibo…fu così che chiunque voleva rientrare in città dovette mangiare la sua parte per liberare le strade.

Нарэшце, калі ўсяго адзін дом заставаўся цэлым, дзяўчынка вярнулася дадому і сказала: «Гаршчочак, не гатуй», і той перастаў варыць кашу, і цяпер, калі камусьці трэба было дабрацца да горада, яму прыходзілася праядаць сабе дарогу праз кашу.

(Una fiaba tedesca dei fratelli Grimm) – Tradotto in italiano da William Sinatra.

Нямецкая казка. Са зборніка казак братоў Грым. 1812.

Перакладзена на беларускую Ганнай Т.