Fadó fadó bhí cailín beag bocht álainn a bhí ina cónaí lena mháthair amháin, agus níorbh faic ar bith le n-ithe acu a thuilleadh. Mar sin, chuaigh an chailín beag isteach ins an fhoraois, agus bhuail sí le sean-bhean ann a raibh eolas aici faoi brón an chailínín, agus mar sin thug an sean-bhean phota beag di, agus nuair a dúirt sí “Cócaráil dom a photín, cócaráil dom”, cócaráilfeadh an phota leite deas milis, agus nuair a dúirt sí “Stop anois, a photín”, stopáilfeadh an phota beag a chócaráil.
Thóg an chailín beag an phota draíochta abhaile chuigh a máthair, agus bhíodar ansin saor ó bheith bocht agus ocrasach, agus d’ith said leite milis cé comh minic agus is mhaith leo.
Am amháin, nuair a raibh an chailín taréis dul amach ag spraoi, dúirt a máthair, “Cócaráil dom a photín, cócaráil dom”. Agus chócaráil sé, agus d’ith sí go dtí go raibh a bolg lán le leite milis, ach nuair a raibh sí ag iarraidh an phota beag a stopáil níorbh na focail draíochta ar eolas aici. Mar sin, chuaigh sé ar aghaidh ag cócaráil agus d’ardaigh an leite thar imeall an phota, agus cócaráil sé fós go dtí go raibh an cistin agus an teach ar fad líonta leis an leite, agus an chéád teach eile, agus an teach eile, agus ansin an sráid ar fad, ar nós go raibh an phota ag iarraidh leite milis a thabhairt chuigh gach aon duine ar domhain, bhí eagla ollmhór ar gach duine sa bhaile beag – níorbh duine ar bith ábailte stop a chuir leis an phota.
Ar deireadh, nuair a raibh fiú ach teach amháin fágtha, tháinig an chailín beag abhaile agus dúirt sí, “Stop anois a photín!”, agus faoi deireadh stop sé a chócaráil, agus aon duine a bhí ag iarradh teacht thar n-ais chuigh an bhaile beag, bhí orthu ithe tríd an leite milis go léir!
Síscéal Gearmánach. As ‘Grimm’s Fairy Tales’ leis na Dearthaireacha Grimm. 1812.